Mann

Sonet.

Ten świat pod wieczór bywał siny od ołowiu,

Sonata "Księżycowa" Marii Magdaleny
rozbrzmiewała na morzu skarlałym i niemym,
Tomasz pragnął się zaszyć w środku kapryfolium.

Śpiew faunów wolno milknął, ktoś naszyjnik wetknął
w zarośla nawilżone potem Pigmalionów,
Adonis uwolniony z miękkiego kokonu
malował usta szminką, stawał się nimfetką.

Jak najszybciej do Davos, tam wreszcie odpocznę,
pielęgniarki jak święte z zawstydzających snów
przypomną mi Lubekę, gdzie żniwa corocznie

pochłaniał bożek świerków, wszechwładny pługów duch,
u zbiegu moich myśli, w niewielkiej zatoczce
rozewrze swą powiekę - z mgieł un chien andalou.

6.07-8.07.2007r.