Szczepanka

Czyliś do raju wzięta?
Czyliś na szczęśliwe wyspy zaprowadzona?

J. Kochanowski

próchnieję, Eurydyko.

jeśli czytam baśń córce, mówię do niej słowami

modlitwy rzucającej krew na ściany obory.

Jezu Chryste, Panie Miły – za co ta kara,

kole łańcuckiej dorożki, szczepanko,

gołębiu wózka inwalidzkiego?

nasz bóg szczebioce do odgryzionego

języka swojego kapłana. krzyczymy,

by się opamiętał, na darmo przywiązujemy

skobel krateru do sosny. trwa zimna

i niezrozumiała noc: spóźnione chrzty lnu

odrywają słońce od gwiazd pod jej stopami:

jest mi przykro, Natalko. krew zalewa nam

nogi – nie zobaczymy aniołów z królewca

ani świecącej jabłoni disneylandu. zwymiotujesz

eliksir, a ja delikatnie położę cię na łóżko:

śpiewającą kość.

4.10.2012

Krzysztof Schodowski, Sianokosy.