Hermes

Spożyłeś to, co miałeś sławić.

Spożyłeś to, co miałeś uobecnić.

Spożyłeś pieśń-matkę i pieśń-surogatkę.

Mówisz więc bezmyślnie, dziurawiąc wazę głosu.

Oceniasz najzawodniej –  wierzchołkiem palcówki.

I mówisz: płacz Domu. Płacz Białego Domu.

I twierdzisz: Kalwaria. Kalwaria Kennedych.

Spożyłeś to, co miałeś z czasem wzmocnić.

Zimna kość bawełny wyjęta spod lodu
wypadła ci z rąk, łupiąc głowę psu,

który miał cię strzec.

15.04-18.04.2014