Henryk Martens wyrzuca kupców ze świątyni literatury

Szale sprawiedliwe,

gwichty sprawiedliwe,

korzec sprawiedliwy

i kwartę sprawiedliwą

mieć będziecie.

Bądź pozdrowiona, łaski pełna

wago analityczna odrodzonego

piśmiennictwa i ty, odważniku

uchybieniowy, tomie neoesejów.

Bądź pozdrowiony, bądź-

-bądźże – i to pierwszym

pozdrowieniem anielskim

ponowoczesności też i ty,

e-booku, groszu kawalerski

nowego, podrukarskiego

millenium, niewidzialna,

choć nadpisana lasko

Jakuba. Bądź pozdrowiona,

blasku pełna, wago pełno-

uchylna debugerów, sondo

do pomiaru wody słodkiej

w morzach. Oświetlcie

wreszcie, wybielcie

tę zakrwawioną drogę

ostatniej, włościańskiej

składni i wskażcie jej

wielkie następstwo:

falę szczęścia Śiwy,

burzę na Kreolu.

Oto ja, Henryk Martens

jako Ja, Henryk Hermes.

Odkrywca planimetru.

Opalony, otyły. Tęgi

na wielkość okseftu,

oddalam się od Ciebie

na pięć zasięgów

głosu.

Kołobrzeg, 26.07.2015