Unthinkable

Tischner upada pod ciężarem głazu.

Alicja, studentka, z którą rozmawiam,

dla której przywołuję dwustuletnią frazę,

upada w mojej sali pod ciężarem krzyża.

Boniecki zamiera pod ciężarem planety.

Wojtek wypuszcza swój uśmiech ze

szpuli, uderzony meteorytem. Przy-

patrz się duszo, jak się Jezus słania.

Jancarz zastyga pod ciężarem lasu.

Jakub odwiesza palto w zakładzie,  

rozplątuje szalik. By mówić o Zdzie-

chowskim, przypina do kontaktu

krtań elektroniczną. W pierwszej

kwartynie mówi o Alicji, Alicji

Zdziechowskiej. Nazywa ją Zdzie-

chowską. W drugiej o Wojciechu,

mówi: młody Zdziechowski, sły-

szę: młody Ciechowski, żył sobą,

żył całym sobą. Krtań przestaje

pracować. Ziemia w Jakubie doj-

rzewa. A w ziemi opera, co się

nie opiera. A w ziemi Wojciech.

A nad nią Alicja o twarzy Tisch-

nera, o twarzy Jancarza.

Czemu mi mowo odjeżdżasz,

czemu odchodzisz w kierunku

wyjścia, operacjo „Moked”?

Operacjo „Unthinkable”?

18-19.12.2015