When Susannah cries

Odtrącałem Was, starcy. Odrzucałem,

starzy, schorowani ludzie. Wielu z Was

mówiło do mnie miłością, paru mówiło

eutanazją. Rozumiałem to nawet od

pierwszego dnia. Obracałem Was

w palcach  jak ruble w mennicy nieba.

Coś życiowo istotnego mogło wynikać

tylko z zaprzeczenia istocie życia.

Tak twierdziliście. Dlatego ten wiersz

chce uwierzyć w to, że przelicytuje,

tak – przelicytuje jednego za drugim,

Was wszystkich, Was wszystkich.

Odtrącałem Was, starcy,

tak daje o sobie znać groza,

tak groza się wyraziła.

Groza młodości na Ziemi.

Groza miłości na Ziemi.

26.04.2015

Wyjdź-czekaj

Płacz, neofito. Płacz łzą obfitą.

Pisarku, upadłeś na zgrzew.

Szum, Szymku, sobą,

daj widku, Dawidku:

higroskopijna biel.

Płacz Zair-bracie,

wkrótce poznacie

Mobutu  Sese Seko.

Jak bóbr, rozwielitko,

jak bóbr, Rozdawidku:

mocarstwa biją o dno.

Płacz, dawna Dafne,

pradawna Pradafne.
Płacz Dafne dzisiaj

i dawniej. Wyj, Łucjo-

-Zair, byśmy kochali

verrofon, verrilion:

szkło.

Ty z nami, kurewko,

robisz to zbyt krewko:

lodem pokryła się rzeka.

Mrówko chwilówko,

polonezówko: wyj

i wypatruj – wyjdź,

czekaj.

Bądź wierna, idź luzem.

Upadłaś na zgrzew.

Łkaj tylko z resztą

gangbandy. Byśmy

kochali – wyj, czekaj

na innych. Wyczekaj:

wyjdź-czekaj

na śpiew.

12.04.2015

Makler

Nadio ośmielona (lilio polna,

lilio rolna. Lilio rolna, lilio

solna). Nadio doprowadzona

na pogięty dach świata.

Melodio szkieł nocnych,

taktomierzu ukraińskiej

prostytucji. Nadieżdo,

pleksiglasowy seksie

promiennie otwarty.

Nadio polna, Nadio

rolna. Nadio rolna,

Zuzanno starców.

Lubińcu, zieleńcu,

parcelo capich serc.

Mówi do Ciebie tekst,

Nadio. Mówi nagi  

makler.

Syn wielu domów

maklerskich, Twój

zodiakalny opiekun

i adept modlitw za

zmarłych. –

– Dziedzic

ciepłego języka.

4.04.2015