Co sprawia wiersz?

1

Czym jest poezja, która nie ocala dzieci?

Kim jestem i czy w istocie jestem poetą,

jeśli cofnąć nie mogę tak realnej, tak na-

2

macalnej rzeczy jak nóż, nóż wbity w rę-

kę, wepchnięty z całej swojej mechanicz-

nej siły w jego, dziecka głowę? Pomyśl,

3

proszę, a poczytasz mi to za dowód głęb-

szego rozeznania. Nie pytam, jak wiersz

powstrzymać miałby zło tak abstrakcyj-

4

ne, procesualne jak śmierć łóżeczkowa.

Pytam, jak może zatrzymać nóż, a jeśli

nie może, może mógłby powstrzymać

5

złodzieja chcącego ograbiać dziecięce

zwłoki, świątynie diamentów, przecho-

walnie kobaltu. Czym jest poezja, któ-

6

ra nie ocala dziecięcych szczątek? Ni

dzieci, ni szczątek? Ni starców, ni ich

resztek, ni ludzi średniego wieku, ni

7

zwierząt wreszcie, nie roślin ni przed-

miotów? Czym jest mój wiersz o pati-

sonach, jeżeli nie sprawi, by zadrżała

8

ręka złodzieja grobów? Albo i czym

wiersz Łodzie, mój wiersz o miłości,

jeżeli nie sprawi, by drgała lisia kita?

9

Co sprawia wiersz? Zignoruj dźwięk

„co”, zignoruj dźwięk „wiersz”. Co

sprawia wiersz? I dlaczego o to nie

10

spytałem Marcina, Julii i Pawła, gdy

w „Bazyliszku” pod piwnym kłębusz-

kiem inscenizowałem skamandrycki

11

komin? Co sprawia wiersz, Adamie

Wiedemannie, Ewo Sonnenberg?

Czym będzie poezja, która wynie-

12

sie z płonącego domu – w wieku

Waszych synów i w wieku Wa-

szych córek – niewinnych, nie-

13

winne? A nade wszystko: czy

w Waszych oczach, na Wa-

szych skórach – będzie je-

*

dynie magią?

12.03.2016