Który trup tak się wdzięczy?

Pomodliwszy się do Wielkiego Filantropa,

uczyń jeszcze wysiłek woli, by wspomnieć

cały swój dzień. Zanim zgasisz nocną lam-

pę, złóż ręce raz jeszcze. I niechaj uniesio-

ne będą w górę, nie, nie uniesione, unisone.

Unisone w stronę Twoich dostarcycieli,

stręcycieli, których spotkałeś dzisiaj.

Pomyśl, proszę, o czymś niezwykle

obrzydliwym. Dajmy: owłosiona kostka

do gry, obrośnięta kilkoma nowymi stro-

nami świata. Tym jest Twoja modlitwa.

Przewinięta rękami Boga, zmieni się w

złotą czaszkę. Dopiero, najdroższy. W Je-

go bezbarwnych taśmach. Po prostu Bóg,

Twój Pan i Bóg, który cię wywiódł z heli-

koptera w ogniu i z kuligu we krwi. Po

prostu podróż do kresu zielonej nocy.

Polskiej nocy czarów. Nie, najdroższy,

nie uniesione. Posłuchaj mnie uważnie:

unisone. W miejsce Twojego języka

słomka zapozycenia. Puchowa pałka

lingwisty bijąca po Twoich zębach,

trąca te wystające. Krtań na siedzeniu

taksówki. Chora, modzelowata, mal-

formowana, lecz spójrz. Ona ciągle

domaga.

15.05.2016