Zebranie, przerwa w połowie

Na próżno, powiadasz? Doprawdy więc, i to wszystko

miałbym kochać na próżno i nienawidzić na próżno?

Krzyczeć na Błoniach „witaj nam, Miłoszu, świata

Gniewoszu” (tak chciałem krzyczeć w 2002 roku

do przejeżdżającej obok mnie białej Lancii Giubi-

leo, nazwanej przez dobrych ludzi papamobile).

*

Ale i wrzeszczeć w Muzeum Literatury „Gniewoszu,

świata Miłoszu, chcesz jadła, chcesz napoju, drap w górę

z muzyką oboju”. To wszystko do Jasia Kapeli. Bić go

po głowie, zedrzeć z niego ubranie, aby stanął nagi

jak duch powrotnik z dziadów i z pradziadów na

listopadowym zimnie roku dwa tysiące je-

denastego. Maryla Wereszczakówna

zaklęta w chłopięce ciało, jeszcze

Maryla Rodowód, dopiero

za parę tekstów, za

dni parę Maryla

Rodowicz.

*

Na próchno powiadasz? To wszystko miał-

bym kochać i nienawidzić na próchno? Na

listopadowym zimnie, na sierpniowym cie-

ple (Lancia lśniła w słońcu kończącego się

lata, to słońce nie było upalne). Na dnie

Dniestru struna na dnie. Na dnie Dniepru

próg. Na noce ja. Młody, sekssłowny.

Jeszcze nie trzydziestoletni.

14.05.2016