Samuel Zborowski

 

Twoje posłannictwo?

1

Żyć tak, aby w niczym Tobie się nie przypodobać.

Bo w przeciwnym razie – pociągnie mnie za sobą

Twój złoty potok, dopłynę do wysp dalekich i po-

rzucę dobry rożek makowy gwary na rzecz chleba

2

krojonego, chleba krojonego neosemantyzmu. A

swoją drogą jak żywi się taki seksualny Hamlet,

jak Ty? – zapytała mnie na środku ulicy, stworzo-

na, aby być kochaną i czytać, jowialna, wybucha-

3

jąca śmiechem raz po raz, odkrywająca przy tym

zęby podobne do zębów Rousseau. Żyć tak, aby

w niczym się Tobie nie przypodobać. Zobaczyć

w agonii przestraszonego kundla Roztrzepane o

4

zmierzchu, gotycką Rzeczpospolitą, Rzeczpos-

politą Nocą wiszącą na latarni. Moje posłannic-

two? Wizja kraju jako hotelu, gdy na równinie

grad. Tu jest Hamlet, tu będzie Polska – tłuma-

5

czę jej bardzo cierpliwie, nieskładanym

oddechem pokazując na łono. Ustawia-

jąc palce w obrót krwawego zegara za

*

cienką bielizny pokrywą.

6.12.2016