Autodafe (13)

56 ½

Finał wszystko wyzłaca. I wszystko, cokolwiek od-

dycha, wymienia swe imię na lepsze. Adwent, niech

będzie i Jakub Adwent, poprawia kołnierzyk koszu-

li niczym istny kitajec, już nie stajenny miasta poe-

zji, ale – lalkarz loliciarz. Adwent Ostatni Iwent mi-

57

jającego roku, jak chce, aby go zwano. Raz jeszcze

wszystko wbrew Twoim nakazom, Panie. Być mo-

że przyszedł kolejny Zborowski, Zborowski poko-

lenia, które – na Boga – powinno już wreszcie (po

takich tuzach jak Faustyna Kowalska i Karol Woj-

tyła) przyjść oczyszczone. I cóż, że nic z tego. Wy-

pieki na zimnej twarzy żywcem płonącego. Karol

Dymiec-Płoniec, syn ojca-żywca i matki-żywicy

szukający na swoją przedwieczną małżonkę dru-

giej Anny Dymnej czasu milenialsów. Tak, finał

58

wszystko wywraca. I co do granulki – wszystko

wypuszczę z rąk, a stara Żydówka, Poezja wyr-

wie się na upragnioną wolność. I Tobie opowie

o mnie, który umarłem pierwszy. „Nie mógł na

mnie patrzeć, kiedy byłam w ciąży. Bił skórko-

wym paskiem, zawijał w okładki z kolców, każ-

dego ranka gwałcił zza ciemnych okularów jako

ulubienicę i glorię w posępnych kolorach, Santę

Marię Rwandę”. „A jeszcze! – zdoła dodać na

wydziedziczonym tle – jeszcze pędził na śnieg,

59

abym nie urodziła!”. Istny romans kosmiczny,

pomyślisz zapewne w duchu i sięgniesz wzro-

kiem na półkę, gdzie stoją tomy Goethego. A

jeśli będzie wyliczać Ci swoje obrażenia, jeś-

li – niskorosła – będzie słonić garsonkę, mó-

wiąc o wysokości, z której przyjęła nadcios,

o zecerskiej robocie w jej intymnej Księdze.

Kłamie. Kłamieńska z domu i ma z Kłamie-

nia serce. Ma dłonie z kłamiennych tablic –

policyjne lizaki Wojciecha Żukrowskiego.  

60

Boże, mój Boże, czemuś mnie opuścił? Ja-

ki był cel, dla którego krzywdziłem ludzi:

dla dobrego przykładu – fantazjowałem o

ciałach zabitych irackich żołnierzy. Dla je-

szcze lepszego przykładu: dojrzałem w ich

egzekucjach, sposobach odcięć głów odbi-

cia własnych korekt studiów Rilkego, Sta-

ffa, szkiców o Hamlecie. Sposób, ten spo-

sób, w jaki składam w dwie równe połowy

rękopis listu Manna i staję nago w oknie z

                #

            

widokiem na rynek miasta. Reformacja

w Polsce. Seks na Placu Przedajnym. 
Finał wszystko wyzłaca. Tylko ten

tu się spełnia, który się spełnia

ostatni.

11.05.2017