Pimp pogrom

1

Zabrakło mi oprawy i wygasł płomień.

Zakopałem się w kopcu żywego słowa

i wszystko, co martwe (żywe nie posłu-

ży mi nigdy za narzędzie) natleniło się.

2

Wzajemnie siebie poniżamy. Słowo pi-

sane jedno daje mi pewność: po ciosie

się nie podniesiesz. Żgnięty jak alfons

w czasie pogromu z tysiąc dziewięćset

3

piątego roku (w Anglii to wydarzenie

mające miejsce także w – Warszawie,

znane jest pod cudacką zgoła nazwą:

pimp pogrom), spędzam ostatnie mi-

3

nuty przytomności przed wielką księ-

gą z napompowaną gazem niejasne-

go znaczenia okładką. Teraz widzisz

wyraźnie, ile głupcze – powiada do

  

2

mnie Bóg – znaczy współmierna o-

prawa. Zawodzący nożownik tylko

wtedy Cię nie zawiedzie – kontynu-

uje Bóg, chcę to zamarkować: kon-

1

tynuuje Bóg Ojciec, gdy – wyposa-

żysz go w sztylet, zobaczysz w nim

słowo wcielone powiastek płaszcza

i szpady i spiętrzysz w nim umiejęt-

                *

ność.

                *

Zabrakło mi oprawy, więc zbraknie

mi pocieszenia – jeszcze trwam nie-

zależnie i nawet przebity harpunem,

nie tracę poglądu kołyski. Wszystko

0

jednak ma kres. Na dachu Towarzy-

stwa Ochrony Kobiet Żydowskich –

przysiada potrzos, zawodzi, jak gdy-

by powietrze (powietrze!) zbutwiało.

29.09.2017