Smutek w kajdankach

1

Miłość powraca. Świat przebywający w jej cieniu

dłużej niż powinien – kapituluje w znaczeniu reli-

gijnym. Mistyczna upadłość naszych domów spo-

tkań, przedstawicielstw zmienia także i nas. Prze-

stajemy należeć do siebie, a nasze doświadczenie

podlega korekcie, zostaje przewieszone do dłoni,

które nami – podobno dość umiejętnie – operują.

2

Miłość powraca. Dziewczynka uderzona harpu-

nem zmartwychwstaje jako kobieta. Klatka pie-

rsiowa wygięta uderzeniem wysuwa kuliste pie-

rsi na płaską do tej pory powierzchnię. Boże, i-

le piękna spod pelisy, o której myśleliśmy – nie

zakwitnie, nigdy nie zakwitnie. To chyba Sipiń-

3

ska. Tak. Miłość powraca. Dobrze dobrana, spo-

kojnie wyhodowana przylaszczka słowa potrafi

stawić opór niejednej muchołówce, żenlisei, rosi-

czce. Fantazjuję. Wyobrażam sobie, że jestem w

1905 roku jedną z dwudziestu dziewięciu prosty-

tutek uwięzionych w trakcie pogromu alfonsów.

                *

Nie wychodzę z pokoju.

Nie unoszę się z krzesła.

Smutek w kajdankach.

25.09.2017