Nienadówka Sourcebook

1

 

Nienadówka Sourcebook. Tafla szkła, ku której

nie potrafię się przecisnąć przez grubą warstwę

kremu do golenia. Festung Australia! – Festung

Africa! Przyzwolenie Wyspiańskiego: nieznany

aerodramat, ku któremu nie potrafię się przebić

przez stojące powietrze oraz wody Wyzwolenia.

 

2

 

„Ależ piękno nie tężeje”. Kontrują mnie wszys-

cy ci, których nie przekonałem na czas do para-

tezy o stężeniach piękna. Z zasolonej, sołoncza-

kowej ziemi wydostają rozrośniętą lilię sojuszu

północnoatlantyckiego, wykrzykując: „Festung

Asia! To cud! Ach… Przecież nie mogłeś mieć

 

3

 

racji”. Odpowiem krótko: Nienadówka Source-

book była dobrym projektem, ideą zdolną ciąg- 

nąć za sobą tłumy. Kameleon jako zwierzę po-

ciągowe? A dlaczego by nie, szczególnie z sali

Moniuszki do sali Bogusławskiego? „Słucham,

nie dosłyszałam” teorii literatury, powracające

 

4

 

w głośnikach kolumnowych-słupach centralne-

go ogrzewania. Tym była Nienadówka czasów

prosperity – 1) Jaskinią platońską, 2) Bieszcza-

dami Bieszców, 3) Biesiadami Biesów. Lniany

dziób szklanych szczypiec podskakiwał na wo-

dzie, niewprawnie domknięty: festung Syberia,

 

            *

 

Sycylia Syberii!

– Wyspiańczyk,

Przyzwolenie…

 

                    *

             *           *

 

     Jest czego żałować!

 

31.10.2021

Wysokość w kłębie uczynku

 

1

Subtelność, dramatyzm, kontrola przebiegu.

Plamkowanie jedynie w granicach ubytku –

jednak czy z całkowitą regeneracją dublażu?

Nie mam pewności. Jestem tylko elegantem

z przedmieścia,

2

żadna jesień niepodobna do drugiej, zwłasz-

cza na tarasie Ministerstwa Wyznań Religij-

nich i Oświecenia Publicznego: Boża twarz,

ale to ja jestem wiwisekcją na motywie, któ-

ry ukształto-

3

wał całą europejską kulturę. Gliniane, niepa-

rametryczne studio najstarszej noweli ludo-

wej rozświetla się przeszywającym światłem

popękanych sztalug Elizabeth Albahaca. Zro-

biłem – co nale-

4?

żało. Papier, kości, języki, dusze „Le Figaro:

*

Littéraire”.

Nieoczekiwanie kolacja na cztery ręce ulega zmąceniu

Nieoczekiwanie kolacja na cztery ręce ulega zmąceniu.

Wpierw matowieje ten najstarszy – arystotelesowski la-

kier i odsłania fresk dalekich wzgórz niepojętej pozaeu-

ropejskiej wysłony. Zatwór wypiera roztwór, mimowol-

nie zatworność zaczyna się opłacać. Z powrotem otwie-

ra się targi, a na rondzie imienia Handlu Niewolnikami,

w sposób całkowicie szokujący, łączy się ze sobą dwie

prakoncepcje – biennale oraz riennale. „Riennalczycy”

to najpopularniejsze słowy Europy roku 2072, w 2122

tworzy już ono wypośrodkowaną maść przepełniającą

ziemie Mediolanu czy Bergamo. Może już czas, by do-

ciec, na ile rozumiecie to, co do was mówię? Owszem,

argotyzuję większość swoich tekstów. Bądźmy jednak

szczerzy, wszyscy z was skupicie uwagę na ruchliwoś-

ci gronostaja: paraliżująca niepewność damy ostrożnie

śniącej sen o teorii nie odzwierciedla (waszych) niepo-

kojów. Wypełnieni czterema dłońmi kolacji powtarza-

cie: Rainer Maria Rienne – i co za tumult! Zimna woj-

na, rozniesiona do granic, rozpalonym kluczem pozna-

nia, ginie w morzu ciepłej farby – żywny żłób żeleźca.

 

28-29.10.2021