Z Lascaux

Krzysztof Schodowski, Nieobecność I

1

boga, którego istnienie wykazałeś, pawle
florenski, wyobrażałem sobie niemal
od początku. przyjaciół zapewniałem,
że nie był substancją, lecz migdałem

2

jednego wylewu, kto wie – może wrostką
w rzeźbniku albo tangiem na akropolu?
teraz jednak powiedz jasno: który z nas,
pawle, mógłby być śpiewem, śpiewem

3

z lascaux? wszyscyśmy kolędką, kolędką
rozrodu dosuniętą do pieśni o narodzeniu
pańskim. żaden z nas widunem ani żaden
słowikiem, miękką wełną życia. dlatego

4

umrę, pawle: mój gnój po świętym gaju
żuraw rozniesie jak brunatną mąkę.


Charleville Lios na Ri, 3.01.2013