Więdnice

Boże mojego serca, już mnie nie wysłuchasz

tak, jak nie wysłuchałeś młodego Jalu Kurka

masturbującego się w łazience „Berensy”

w dniu pierwszego wieczoru autorskiego.

Nadejdą wielka pauza i małe ciało

Kazimiery Iłłakowiczówny – rozdarte

gamą na dwie więdnice, wbite na pal

suchej energii. Aleksander Gierymski

zabije żonę, a po niej syna, odkroi oko

od harmonii chleba. Boże mojego serca,

to serce oszalało. Pomyliłem je z horlą

i zniosłem z żywej łodzi.

16.03.2013