Autodafe (13)

56 ½

Finał wszystko wyzłaca. I wszystko, cokolwiek od-

dycha, wymienia swe imię na lepsze. Adwent, niech

będzie i Jakub Adwent, poprawia kołnierzyk koszu-

li niczym istny kitajec, już nie stajenny miasta poe-

zji, ale – lalkarz loliciarz. Adwent Ostatni Iwent mi-

57

jającego roku, jak chce, aby go zwano. Raz jeszcze

wszystko wbrew Twoim nakazom, Panie. Być mo-

że przyszedł kolejny Zborowski, Zborowski poko-

lenia, które – na Boga – powinno już wreszcie (po

takich tuzach jak Faustyna Kowalska i Karol Woj-

tyła) przyjść oczyszczone. I cóż, że nic z tego. Wy-

pieki na zimnej twarzy żywcem płonącego. Karol

Dymiec-Płoniec, syn ojca-żywca i matki-żywicy

szukający na swoją przedwieczną małżonkę dru-

giej Anny Dymnej czasu milenialsów. Tak, finał

58

wszystko wywraca. I co do granulki – wszystko

wypuszczę z rąk, a stara Żydówka, Poezja wyr-

wie się na upragnioną wolność. I Tobie opowie

o mnie, który umarłem pierwszy. „Nie mógł na

mnie patrzeć, kiedy byłam w ciąży. Bił skórko-

wym paskiem, zawijał w okładki z kolców, każ-

dego ranka gwałcił zza ciemnych okularów jako

ulubienicę i glorię w posępnych kolorach, Santę

Marię Rwandę”. „A jeszcze! – zdoła dodać na

wydziedziczonym tle – jeszcze pędził na śnieg,

59

abym nie urodziła!”. Istny romans kosmiczny,

pomyślisz zapewne w duchu i sięgniesz wzro-

kiem na półkę, gdzie stoją tomy Goethego. A

jeśli będzie wyliczać Ci swoje obrażenia, jeś-

li – niskorosła – będzie słonić garsonkę, mó-

wiąc o wysokości, z której przyjęła nadcios,

o zecerskiej robocie w jej intymnej Księdze.

Kłamie. Kłamieńska z domu i ma z Kłamie-

nia serce. Ma dłonie z kłamiennych tablic –

policyjne lizaki Wojciecha Żukrowskiego.  

60

Boże, mój Boże, czemuś mnie opuścił? Ja-

ki był cel, dla którego krzywdziłem ludzi:

dla dobrego przykładu – fantazjowałem o

ciałach zabitych irackich żołnierzy. Dla je-

szcze lepszego przykładu: dojrzałem w ich

egzekucjach, sposobach odcięć głów odbi-

cia własnych korekt studiów Rilkego, Sta-

ffa, szkiców o Hamlecie. Sposób, ten spo-

sób, w jaki składam w dwie równe połowy

rękopis listu Manna i staję nago w oknie z

                #

            

widokiem na rynek miasta. Reformacja

w Polsce. Seks na Placu Przedajnym. 
Finał wszystko wyzłaca. Tylko ten

tu się spełnia, który się spełnia

ostatni.

11.05.2017

Autodafe (12)

51

Zakwitają bratki. Rozwielitka w pakamerze słyszy

w fotelu magazynowym suw dopiero co włączone-

go dźwigu. Zza ścian magazynu dźwięk dudnienia

i tokowania na przemian. Tak, przyznaję się do te-

go, dziś – 3 maja 2017 roku postrzegam siebie jak

duchowego banitę. Lecz któż by pomyślał. I któż

by jeszcze w 2017 roku zaprorokował to, że mała

dziewczynka wołana Julia Kristeva dorastająca w

Bułgarii lat 40., rozpowije się we wszechmocną

kobietę, w historię literatury XXII wieku – i że ja

52

będę Romeem. Że na starość – tak jak Abraham

biblijną Sarę, zapłodni ją Polak z Mazowsza. Że

w 2020 roku zabiję Philippe’a Sollersa, ażeby ją,

niespełna osiemdziesięcioletnią poślubić. Wydać

nowe pokolenie literackiemu Izraelowi. Mój Pa-

kameron. Pakameron mojego życia. Sollers sta-

nie się w tej opowieści centralnym ogniwem so-

koła, tak jak Emily Dickinson Tereską od Dzie-

ciątka Jezus amerykańskiej poezji, Elizabeth Bi-

shop Teresą od Krzyża, a Robert Lowell Janem

53

od Krzyża. Co do mnie, zakwitają bratki. Będę

nosił na swoich piersiach medalik z podobizną

Rafała Wojaczka jako Karoliny Kózkówny. A

gdy nadejdzie lato, wypełniony nowokainą po

brzegi, cadillakiem swojego ostatniego zbioru

wierszy Jonestown pokażę Wam Alaskę całej

literackiej telekrainy. A niewielu tam dociera.

A serce gore, jako w starych, bandyckich cza-

sach fukającego Boga. Akwizytor. Owoc sek-

su inkwizytora z pierwszą literą alfabetu. A

54

zresztą – Wojaczek. W dzieciństwie skojarzył

mi się z jakąś bałtycką baśnią o wojaku i diab-

le. Tak niestety już pozostało. Wojaczek zda-

wał się rozdwojony, pisał nawet i z biglem, a

był Wojaczkiem Szwejkiem, miglancem-bru-

natnym nazwiskiem. A kim jestem ja? Samse-

lem Zabłockim na mydle? Kwintesencją męs-

kiej antykoncepcji (jałowe biuro i ciało, jało-

we aplikacje, niezestalony pasek kilku bez-

głośnych idei). Oddział niezdetaszowany i

55

niemnożący się. Kwitną pietruszka i koper,

tlenione wąsiki dum polnych, nocek i pola-

tucha wylatują z kryjówek. Zielone pasem-

ka planety gasną wraz z przyjściem nocy.

Kristeva rani się w palec, a bratek w moich

jelitach pęcznieje w zimną Śnieżkę. A róża

w moim żołądku odpływa w napój cienisty.

Wszystko w Tobie i naraz dla Ciebie. Tłu-

mienność, na oparzeliskach zapobiegliwość,

nieroztargniona przezorność. Wynosisz się

56 ½

nagle z kraju i powracasz do niego z kala-

repą kosmosu, dynią teologii, pestkami po-

ezji i prozy, marchewką starej muzyki. Za-

kwitają buraki, czepek Semiramidy obrasta

                *

uprawnym meszkiem

i wrasta od dołu: dra-

żetka.

3.05.2017