Skała, pokój, śmierć

Śmiejmy się, najdrożsi. Pan wyznaczył ten kwartał.

W wielkiej menorze czarnego humoru wzrosła

romska nona i wpełzła nam za usta. Wzrosła

jak róża, jak gumowa róża pod kurtką tępaka.

Olidao, olidae. Waga bogurodzic. Modlitwa

do żony, biała metastaza, nadciągająca zamieć

porodu. Najlepsi, śmiejmy się. Pan objął nas

kwartałem zabaw i uciechy. Mienimy się pozłotą.

Cyrkle naszych katów górują dumnie nad kręgiem

bukietu. Nie przypuszczałem: olidao, olidae, olidao.

Ono niosło moc zmieniania ludzkich natur. Skowyt

sokisty zbitego z dnem taboru. Śmiejmy się w dzień,

bracia, nieśmy śmiech od nocy. Boże, śmiech nam

odpuść. Śmiech-psa i śmiech-lustro. Śmiech wbity

na pal. Watrę i posokę. Ryk i tour de force. Nie

przypuszczałem, nie mogłem przypuszczać. Z ciała

mojej córki spadła mysia łuska. Rak muszli i mapy

pochłonął starą powieść. Wracam do początku

i nie znam zachodu: prawo, ranga, moc. Skała,

pokój, śmierć.  

2 XII 2013