Flatout

panie mój, płaczę nad fiokłą. składam ci w sercu

odciętą rękę matki mocującą bagnet w ręce

mojego ojca. upadł dom nad wikną, spłonęła

wieś liksajny. wypycham perdionem trzecie

oko maga, prowadzę do przekładni równanie

dziecioroba. tę późną czterospadową pieśń

topiącą się na jarłyk w wodach złotej ordy

uznałem za dekret, zmieniłem prawo sylw.

panie, opłakałem i opłaciłem fiokłę – rudą

spermę, półblask, gałązkę bzu, piszczel bzu,

zalaną komorę zaręczyn. a oto i obraz salta,

flatoutu charakteru, przyczynku dla religii.

modlitwa do kaina, którą mówią westalka

i młody johann ohligs, zasypiając w stodole,

w zachacie głuchoniemców, bojków, łemków,

dolnian; nad rzeką wodewilu, na polach miłości.

12-14 XI 2013