Barbara Skarga jako badacz źródła i korzeni staje się w Kwintecie metafizycznym bez wątpienia metafizykiem podejrzeń. Krytycznie i wnikliwie odnosi się do tych sytuacji egzystencjalnych, w których – jak wiele na to wskazuje – źródło wytryska zatrutą wodą, zdradza nas fatamorganą początku, pozoruje rzeczywiste usytuowanie w rdzeniu realitas. Nadzieja Kwintetu metafizycznego jest rezultatem syntezy dwóch namysłów: tego nad źródłem tak zwanego bycia-w-nadziei oraz tego nad jego korzeniem. Jest nadzieją głęboką, indywidualną, zweryfikowaną procedurami większości starożytnych i nowożytnych teodycei. Nadzieją nas wszystkich. Bez względu na to, jaką jest, mówimy, że nie wolno jej tracić. Tak – nadzieja Barbary Skargi. Matka wszystkich matek. Pramatka.
Matka wszystkich matek. O metafizyce wobec teodycei w "Kwintecie metafizycznym" Barbary Skargi
No comments:
Post a Comment