Błogosławieni cisi

Mów prawdę, nie miej względów dla gniewu.

Ojcem kłamstwa jest pisarz i jego diabelski orszak.

Troszcz się o pamięć, którą on marnotrawi.

I nie zabijaj wrogów dezyderaty. Oducz się belki,

oducz się noża, oducz się kleszczy Naegelego.

Wytraw z siebie myśl o chwycie Kristellera.

I dbaj o siebie, byś się nie zatracił. Opowiadaj

mówiącej czaszce o czarnej kołysce w jej ustach.

Rozciągnij wąską lirę. Rozerwij plastry. Zachęć ją

do śpiewu. Mów jasno, z przekonaniem o krajach

przyszłości. I nie zabijaj wrogów dezyderaty.

Bądź Inge Genefke, Antonem Praetoriusem,

spisz Cautio criminalis. Mów prawdę, jeńcem

nie jesteś. Pisz o zwycięstwie życia nad więzieniem.

Na początku było ciało, a ciało stało się słowem.

W Abu Ghraib, w Guantanamo, w Cchinwali.

W Hemingwayu, w Swenie, w Munro. I oglądaliśmy

jego chwałę. Chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje

od Ojca, pełen łaski i prawdy. I stawaliśmy się swoją

przeciwną, zawietrzną stroną. Mów prawdę, nie miej

względów dla gniewu. Ojcem wiatru jest pisarz i jego

diabelski orszak. Mów, właśnie tobie daje dziś posłuch.

Lewanter na jego rękach jak mewa z głową zgryzioną.

Jak czujnik promieniowania. Tokuje, toksuje, tka.

29 I 2014