W mroku przedpokoju

Śmierć w mroku przedpokoju nie zna,

nie zna dnia. Kanarkowość słońca jest

dla niej minoderią, palmowe światło

księżyca powiększonego jak ryngraf

dopięty do koszuli, koszuli do porodu,

dopięty idiotycznie i odpięty bezmyślnie,

zaledwie atawizmem. Głos z Litwy, bez-

rękawnik, biustonosz, młot-litewnik.

Seks w mroku przedpokoju nie zna

już żadnej obawy. Cierpliwy i łas-

kawy – nie szuka nigdzie poklasku.

Wyrasta ziele rzepiku, lebiodka

majeranek bije światłością

marylki, by płowieć twardością

rozłupni. Karmienie ptactwa

w ogrodzie. Sąd wśród euka-

riontów. Zdegenerowane,

zdegenerowane – bierze nas

do siebie, jakby brało notabla

zdolnego odmienić mu życie.

27.09.2015