Autodafe (17)

 

76

Za to nasze niespowite, za to ze krwi nieobmyte,

prosimy Cię, Panie. Za to moje niestaranne, a za

Twoje nienormalne, prosimy Cię Panie. Gdy ran-

ka jak wełna, a spłynęła krew, a do tego sperma,

prosimy Cię Panie, przebacz nam, Panie. A gdy

wchłania nas pochód, półwysep-samochód, po-

miłuj nam Panie, pobohuj nam, Panie. Za to, co

w nas nietykalne, seksualne, znicestwialne, po-

bratym nas z sobą idących wiejską drogą klną-

cych Twoje imię. W zimie. Za wiersze w rozp-

77

rutych łonach, superborówki w koronach, Ho-

racy też mógł to zrobić, też widzę i Horacego

czterdziestego trzeciego z kotem w rękawicz-

ce przeciwstawionym kotwiczce dziewczęce-

go podbrzusza. Róża. Mleczno-porcelanowy

wymiar porannej odnowy, a rozmiar toalety

rzeźbiony w podstawie kobiety. Za to nasze

niespowite, horacjańskie, nieobmyte, prosi-

my Cię, Panie, przebacz nam, Panie. Za co-

dzienną, płciową strawę, za złotawe, za plu-

78

gawe, prosimy Cię, Panie. Za tę naszą tek-

stu nędzę, gdy dociskam drzwi mosiężne,

zrywając w nadgarstkach kłosy, trwoniąc

pszenność na niebiosy, przebacz nam, Pa-

nie, rozliczajże nam, Panie. Aż przyjdzie

ostatnia godzina, aż przyjdzie ostatni po-

emat, wyciek gazu z butli idei, pratemat.

Zgasną światła w łaźni świata, krwawej

łaźni, to dodajmy. Prysznic? Zdamy na

ruinację, zalśni tęcza grawitacji na obło-

79

ku pańskiej racji boski folwark, hej kolęda,

kolęda. Za to nasze niespowite, ergodyczne,

nieobmyte. Za to moje nienormalne – nerwi-

cowe, libidalne, przebacz mi, Panie. Za mój

wdowi grantu grosz, i – za ich bruliony.

Za truskawek pełen kosz i całus od żony.

Seks-zabawę na skakankach, sztolniach

tego globu, za łzy, które wycierałem od

krwawego spodu. Leżysz na dnie, któż

Cię zgadnie, biust skoczny jak tanka, z-

80

wiążę kluczkę z dusz rosyjskich wziętych

z zachowanka. Zwiążę kluczkę, zbiję żer-

dkę – będziem zmartwychwstali w zagaj-

nikach Twego Pana na wymianę chwalić.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Nie wierzę, że te słowa mógł napisać na-

ukowiec. Ale tak. Zaiste. Budzę się właś-

nie z długiego snu. Nagi, zasnąłem, pró-

bując się uspokoić. Cień jaskini tkwiącej

za oknem przypomina mi Ciebie. Jakby

                           *

ktoś wysadził podwórko,

a z nim wszystkie zwierzęta,

które wyszły śpiewając.

13.07.2017