A Reader’s Guide to Contemporary Literary Theory

1

To nie we mnie uderzyła racica jelenia okultyzmu,

ale w Juliana Krzyżanowskiego. Co więcej – to nie

we mnie narasta Jelenia Góra magii, lecz w Teresie

Dobrzyńskiej, lecz w Teksasie Dobrzyńskiej: świat

jest naszym poparciem, przeświat jest naszym prze-

parciem.

2

To nie na mnie wylądował placek z owocami pap-

roci, a na Jerzym Pelcu. Co więcej – wrośnięty ko-

rzeniami przybyszowymi w zaciśnięte kiełzno uni-

wersyteckiej podłogi stał się Pelc w puszczy jodło-

wej małym pelckiem leśnym, próbą wysiłkową ba-

rdzo dob-

3

rego nasienia, które przyszło nam stracić. Miłorząb

dwuklapowy, symbol walki poezji ze światem. Do-

lina Issy w dorzeczu Canossy: pomarznięte lisy na

płonące włosy. I w Grudziądz prapolskiej flory, w

Swarzędz na ruskie zmory: miłoząb dwuklapowy.

Miłosząb

4

odlotowy, a takoż obuklapowy, bo nie tylko mnie

staranowała dawna machina oblężnicza. Zmęczo-

ny i pijany fartuch wszystkich archiwów nabiega

świeżutką krwią skruszony w ćwiartałkę bielizny.

Stajemy w stanikach na śniegu – stajemy na desz-

czu w sli-

5

pach. To nie ja pozabijałem Wacławowi Borowe-

mu rodzinę, to świat. To nie ja poodcinałem dzie-

ciom Manfreda Kridla drogi do ucieczki – to wol-

ność. Szepcę bezgłośnie ariadę: „serce malowane

tak długo w ukryciu, lecz chleb do cna rozblakły,

          *

kto więc mnie

zwróci życiu”.

1.02.2018