Dukla

Powiedzieli mi: kochaj i nienawidź. Niech się oszczeni

suka nieprzywiedlna. A miłość moja, Panie, była

jak dukla. Jak dukla odwieczna i jak dukla stratna.

Nienawiść z kolei – dach sztorcem odwrócony.

Kochaj i nienawidź. Niech to, co ogwałcone

barwi noc w ogrodach, dźwiga z sobą cień świni,

przenosi cień słowika. Niech żywi się cieniami

świni i słowika – jest przecież chimerą 

jak to, co zrównane. Kochaj i nienawidź: tak

mówili mi, Panie. Dobosz mojej miłości

grał na bębnach nóg ludzkich (jeden z

czulszych dragonów osłoniętego czytnika):

Stendhal, Kość i Krew. Tłuczenie i bicie 

wstępnego zstępnym. Stendhal, kość 

i krew. Stendhal, Kość i krew.

7-9 III 2014