Połów

Czuję się umniejszony, Panie. I nie wiem już,

która z części mnie miała się należeć obydwu

nam. Nie mogę jej wydobyć, nie mogę obciążyć.

Nie będzie wykidajłą, nie będzie tetramorfą.

Będą ją podnosić z klęsk nieurodzaju.

Dokarmią kaszą życia, mięsem starości,

dokarmią ją kamienną, dokarmią głowizną,

sodą i krwią, różową planetą. Umniejszony,

Panie. Tyle we mnie przed sobą. Połów

z przepołowień: przepoławiam dwie ręce

w rzece maczety. I zadrażniam Ciebie,

i zasmucam Ciebie chcącego zrozumieć

plenną, palną

dal.

11.05.2014