Na koncert fortepianowy Belli Dawidowicz w Carnegie Hall

Jeżeli Ci ubliżam, przerwij tu czytanie

i spoliczkuj mnie. Nie poprzestawaj

na tym. Zakradnij się do mojego domu

i pozbaw mnie życia. Po paskhon

poion. Po nocy słońce. Po tekstach

śmierć. Tu jestem stroną Belli i jej

milionem zmarłych na długim,

morskim pasie. Zwą mnie więc

milion zmarłych, nazywam się

Milion zmarłych, Pierestrojka

zaświatów. Jestem Tuwimem

zmarłych. Jestem turniejem

jednego, turniejem jednego

zmarłego przeciw milionowi,

milionowi zmarłych, ich

chopinowskiej rozgrywce.

Jestem dla zmarłych Bellą.

Eschatologią Belli. Jestem

Bellissimą – wzniosłym

natchnieniem Belli.

Jestem bellą zmarłego.

Ogonem powalającym

to, co umarło na ziemię.

23.03.2015