Sonet

Zamieszkujemy, Panie, zamieszkujemy,

zamieszkujemy brutalny dom. Brutalny,

wspólny pokój, brutalnie wspólny pokój,

brutalne gospodarstwo jest własnością

naszą. Uwijam się jak zagończyk, by

utrzymać wizję: moja stałocieplność

na handel zmiennocieplnych –

– na siklawę ciepła, w którą

zejdę pod wieczór, myśląc,

że wszedłem w sonet,

w rzeczywistość sonetu,

w stare budownictwo.

Fraszka cnota, fraszka

wysokie okno nieba

nad Legionowem,

niewiędnący wieniec,

niegładzący płomień.

Ireful thunder rose.

12.03.2015