Poezja jak cwietok

Twoja śmierć, czytelniku,

głęboko by mnie poraziła.

Śmierć w Twojej rodzinie

dla mnie więc jak śmierć,

ale w rodzinie Ulmów,

ale w rodzinie Kosiorów.

Twoja śmierć, czytelniku,

wyrwałaby mnie ze śpiączki.

A wtedy widziałbym jasno

i ostro rozgraniczał,

czym jest wiersz na sadybie,

czym wiersz na lateranie.

Poezja jak cwietok,

Poezja jak cwietok,

poezja zwie to

opłakiwaniem.

Jedni wrócą ze złotym runem,

by okryć nim twoje resztki,

drudzy z odciętym baranim łbem,

jak gdyby taszczyli faun-lampę.

Albowiem gminą literatura,

gminą chrześcijańską, jedną

i tą samą od dwóch tysięcy

lat. Twoja śmierć, czytelniku,

moja repatriacja. Twój midrasz,

wiosenna ofiaro, mój szmonces

w połowie urwany. Twój głaz

odwalony, mój tomik

ciężki od piżma.

29.06.2015

Mój ojcze, Salieri

Salieri, mój ojcze. Jest zimne lato roku

dwa tysiące piętnastego. Nie wzeszedł

tutaj żaden liryk. Jeden dobry wiersz

ma siłę yorka. Jeden tom poezji –

– upór bernardyna. Czytałem

Leszka Bakułę, mam Marię

Malczewskiego ciągle przed

oczami, widziałem taśmy

ISIS. Powieści grupuję

przy stole na chłodnej plaży

dorobku, opowiadania

przy oknie w zasięgu

gwiazdozbiorów. „Gdyż

sforą jest twórczość Twoja” –

– mówi do Ciebie Pan,

mówi do Ciebie Mozart,

mówi do Ciebie Bakuła,

Malczewski, mówi ISIS.

„Nie ustawaj w tropieniu,

w podchodzeniu człowieka.

Zapraw się w voyeuryzmie,

wymuś na sobie torsje,

weź siebie w swoim imieniu

jak ćmę w łusce, ćmę w łusce”.

28.06.2015

Jarzębina

  

Zgwałciłaś…

J. Kochanowski

Na czymś przecież musiały się oprzeć

ich podziw i wzruszenie. Jeżeli nie

sztukę, to isskustwo, ktoś bez cienia

wahania musiał dać im isskustwo.

A ja, Panie, cóż ja? Zgwałciłaś,

niepobożna śmierci, oczy moje.

Rozerwany różaniec, rozładowana

gałąź  – zerwany prastary konkordat

między tekstem a seksem.

Wyładowany wibrator.

Na czymś przecież musiały się oprzeć

ich style i rozmowa. Jeżeli nie epos,

to przynajmniej bylinę, ktoś ponad

wszelką wątpliwość musiał dać im

bylinę. A mnie, Panie, cóż mnie?

Mnie, śmierci, kastrowałaś,

mój tułów w cieniu stawiałaś.

Bazarek erotyku, pochlebstwo

taniej makabry. Jarzębina

w czaszce, jaja słowika

w zaroślach.

27.06.2015

Bozon Higgsa

A tak i ty, folgując prawu powszechnemu,

Zagródź drogę do serca upadkowi swemu.

 

J. Kochanowski

Do Ciebie, nędzo, szafarko łask,

do Ciebie, nędzo, matko androidów

adresować będę niejeden blok papieru

przy moim stole i przy moim biurku.

Tak, skądś wiem o tym. Tak, właśnie

to przeczuwam. I grodzę drogę do

serca upadkowi swemu. Stawiam

ambonę w śniegu, układam

w oknie mózg, wychyloną

dziewczynę żegnającą ułana.
Co innego – kobieta, co

innego – mężczyzna.

Co innego – gmina, co

innego – mieszczanie.

Łechtaczka nie jest inna

innością penisa, choć

może być zapewne jego

dzienniczkiem. Jedni z niej

wymarli, inni śnią tu życie.

Kobiecy bozon Higgsa

na zodiakalnym

powietrzu.

14.06.2015