Aj

Umarło, niezawodnie. Poczułem to przed chwilą: obrębiłem wersem

to, co już się nie przeciska. Ośmioosobowa rodzina w Ohio poginęła

jedną równoczesną istotą od strzałów włamywacza. Obrębiłem więc

oktostych tak, jak wówczas gdy w Janowie Podlaskim znaleźli kobie-

ce ciało z ośmioma ranami głębionymi w szyi, a ja stworzyłem okto-

epopeję, szkicując tę podsłuchaną w serwisie śmierć, niedoładowaną

do podajnika, wysuniętą przeze mnie ukradkiem, na własnej podobiź-

nie. Wspomnicie kiedyś moje słowa: Duch Święty nie jest ptakiem,

(zuchwała rzecz

poprawiać świat)

ale jest ośmiakiem, ośmioskrzydłym nielotem, kureczką wyspową

wysp mniejszych. Inaczej niż duch poetów, który jest ośmiornicą i

to jego zwą słusznie – oktaedr świata zwierząt, oktoechos tomiku.

Mija nasz czas, niezawodnie. Profeta całej grupy odchodzi w cień

zawodu zmieniony w elektryka, konserwatora sieci prześwietlone-

go regionu. Runięcie Szajny na szkło, ręce bijące o lazur: shine all,

Shine all, shine All. I figa, cisza grobowa. Wirwajda literatury, za-

kłopotanie poezji. Deindywiduowany: ja. Zdeindywiduowany: aj.

Jeżeli ubrany w płeć, to o imieniu już – Ajna. Jeżeli ubrany w

artyzm – to o szeleście już, w szumie – Szajna, Szajna dostoj-

na.

26.07.2016