The Modern Polish Mind

Wiatr chwalny. Różo-

wiejąca twarz. Różo-

wiejewicz.

Czekam na Ciebie, prostoto. Przecież tylko Ty, łaskawa

i elementarna, miłosierna i taktowna, pozwolisz mi spoj-

rzeć ze spokojem na wydarzenia w Reutlingen. Czekam

na Ciebie, prostoto. Słowo we mnie chce mówić o zabi-

ciu maczetą ciężarnej Polki we wczorajsze, jakby woje-

nne,

niedzielne popołudnie. Nne. Nne. Nne. Nne zabijaj. Cha-

ndra jednego liryku nie może, nie ma prawa zanieczy-

szczać historii całej literatury. Już i tak uważają cię za

mąciciela, ciepłe ubranie festiwalu literackiego założo-

ne na twoje ramiona przemienia się w worek lodowy,

prze-

dzierzga w opar hiperbaryczny. Nne. Nne. Nne cudzo-

łóż. Bądź wierny, idź. Ani nie jesteś cudzoziemką Kun-

cewiczowej, ani nie jesteś nią samą, cudzoniebką Jerze-

go Kuncewicza. Nie zapominaj o Śmierci poza śmiercią
w Reutlingen. Oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz

Hipo-

kratylosa. The Modern Polish Mind to The Dying Polish

Mind. To wylew Gustave’a Flauberta lub burza w ranek

Śmierci, śmierci Zbigniewa Herberta, potworny klaps

dany morzu, lipa rosnąca w saunie, którą skreśla po-

wietrze. Czekam na Ciebie, prostoto. Czekam, tele-

elegio. Czekam w Reutlingen:

przysiadam na pierwszym

liściu, które dało mi cień.

25.07.2016