Z chitadonny

A Filon niezgrabnie

„Sonet do Lary”,

a Laura szkaradnie

„Sonet-dolary”.

Całym sercem proszę, nie manipuluj mną, moje imaginarium.

Nie rozkoszuj się mną ani mną się nie baw. Nie wódź mnie

na pokuszenie, szczególnie gdy przesłuchuję wers po wersie

i w przedziwny, elektryzujący nas obu sposób cień daty

dziennej rozpływa się w szuwaksie, w polskim szuwaksie

przez noc daty rocznej. Czyż nie chwytam wtedy bez więk-

szego trudu, że mało dla mnie litości? Że bić w siebie jak

w mokre zboże. Że księga Daniela, lecz pismo spaniela,

że Oskar za dolara, Nobel za talara, lecz Nike za jeden

platmynt. Sobotnie serce, niedzielna inteligencja. Nie

jestem ludzką hieną – powiada hiena we mnie, hiena

poetycka. Historia polskiej makulatury. Dziejbar

polskiej miłości. Nagonasienni. Nagonasenni. Polska

meskineria, cmentarzyk z chitadonny, twarz Jana Dę-

boroga, kilkadziesiąt twarzy Mikołaja Greya. Całym

sercem, całą swoją inteligencją proszę, nie manipu-

*

luj mną, moje imaginarium. Nie rozciągaj swoich

wpływów nade mną, moje własne laudanum. Roz-

paczliwie Cię poszukuję. Rzucam w stronę, z której

wierzę – nadchodzisz, sylabotonik. Z głębokości

wołam do Ciebie, Szariku Ewy Dałkowskiej,

Lassie wśród panien z Wilka. Pannie mój i Bo-

że. Padam do Twoich łap, rozcinam twarz o 

Twój trzewik.

29.12.2015