Dacze

A teraz, proszę, spójrz, co uczyniłeś najlepszego.

Zostawiłem Ci płodne ciało w Tobie, ciało z każ-

dą jego zdolnością do uruchomienia od zewnątrz,

z każdym pratalentem do odnowienia. W lustrze

postawiłem Ci przed oczy jego wieloskrzepową

fotoobecność. Zignorowałem obecność wierszy

Lowella, Bishop, Larkina, Bly’a, Sexton, Loga-

na, Schwartza. Wiedziałem, że jeżeli cokolwiek

Cię zmieni, nie będzie to naturalna, lecz chemi-

czna modlitwa. Nie ług farbiarza, lecz wykład

nanotechnika. Nie mówiłem: język, ten cypro-

teron literatury. Mówiłem, mowa. Mowa, za-

pomniałeś? Mówiłem, wrota zakażenia, które

musisz kastrować, a skastrowane przystrajać,

jeżeli chcesz przeżyć, przeżyć pisarski dom

w sobie, przeżyć pisarski dom ran. Kochając

Larkina, Bly’a, nienawidzisz Logana. Wpro-

wadzasz Sexton do parku, oddawszy Schwar-

tza gazowniom, Bishop elektrociepłowniom.

Homer. Aut Homer, aut nihil. Dacze zalane

słońcem nie wybuchają w ciemności.

10.03.2016