Pokuta antonówek

Mówię o Tobie całe swoje życie,

jakbym był przyzwoitką Twojej

nieśmiertelności. A jeżeli przy-

zwoitka spotka strażniczkę, ta

prędko jej udowadnia, że tamta  

niczym więcej jak małym trój-

kątem przy sercu. Trójkątem,

nie trójcątem, jak roi sobie tam-

ta. I włócznia Maurycego wybija

ów trójkąt z trójcąta. Najgorsza

opera Europy zagłusza klaskanie

piasku w zgrzanej, pszenicznej

śnieci.

Mówię o Tobie całe swoje życie,

jakbym pisał kapownik po Tho-

masie Mertonie, o Małym Kali-

faktorze kminę, legendę, pieśń.

Zwyrol i ubożęta – tak mówią,

Boże, ci we mnie do tych poza

mną. Tak powiadają, gdy scho-

dzisz, zasypiasz; gdy się odwra-

casz, nie widząc. Kuszenie

Antoniego. Pokuta anto-

nówek.

25.03.2016