Hamly

Przywiązana do brzozy,

gdy dachują powozy.

Odczepiona od kłody,

gdy dachują narody.

1

Eligiuszu, Alicjo, Wanesso. Ostapie, Toniu, Joanno.

Wzywam Was na wieczór z wysokości literackiego

smreka. Przygotuję kolację na kilkanaście stolików,

2

w mojej ulotnej retroprzestrzeni odnajdziecie siebie

sprzed kilku tysięcy lat, siebie przedreligijnych, po-

zajęzykowych. Wiem więcej niż dawniej, zgłębiłem

3

dyskretny urok Starorypałki i zrozumiałem, że było

to dla Was pierwsze zderzenie z anemostatem życia,

że miast analizować Hamleta, pierwszy raz strzelali-

4<

ście do Hamly’ego, którego ku radości całej Starory-

pałki któryś z widzów nazwał Potterem. Anegdotom

nie mogło być końca. Krzew róży oswojonej na roz-

                *

jaśnionym nawozie.

- - - - - - - - - - - - - - -

>4

Eligiuszu, Alicjo, Wanesso. Ostapie, Toniu, Joanno.

Hamly był cały dla Was. Rozłożony na platońskiej

słomie jaśniałby mocniej niż wieniec Arystotelesa.

3

W takiego Hamly’ego wcielę się tego wieczoru ja.

Tylko ja i Wy. Samotność w literackim Seattle, na

czubkach literackiego smreka. Bez ograniczającej

2

wszystkich anteny augustynizmu, gadamerowskich

cyfrowych telewizji, radiostacji Leibniza. Powyposa-

żać dzieci w aureliańskie plecaczki, zszyfrować pod-

1

ręczniki rysunkami kóz, żbików, psów i koników. O-

dwiedzić mnie na noc. Wzywam na wieczór z wyso-

kości literackiego smreka. Smrekowanie Hamly’ego,

                *

jodłowanie

człowieka.

- - - - - - - -

Zapisane czerwonym krzyk-znaczkiem

Roku Pańskiego 2016, dn. 23 grudnia.