Do Priama

Jakże mały. Jak bardzo mały.

A uważałem się za Priama.

Za Priama języka, który

podnosi się wraz ze mną

poręczny i zrozumiały jak

list, jak krótki przepis na

fleksję serca, fleksję

rozumu. Oszczędne,

indoeuropejskie tactum,

które o wszystkim nas

powiadamia. Które staje

u stropu, staje u podwalin

Uczty, Gry w klasy, Pieska

przydrożnego i namawia do

pauzy, do paru minut

wytchnień w wannie

pełnej słońca (póki nie ma

tu wiedzy, póki nie ma tu

summy: summy kąpieli

we krwi).

Warszawa, 19.12.2014