Oda do dźwigni

Wyrzeźbiony w mięsie,

mięsem wszczęty,

do mięsa dojdzie jak do nieba.

K.K. Baczyński

Oto jestem. W pokoju, nie w perle.

Z nogą podłożoną pod pośladki.

Siedzący na taborecie, nie

zabijany w labiryncie.

Nie Minotaur, nie ofiara.

Nie dziecko krzywd, Franciszek

Kłos.  Nie tłumacz krzywd,

Giennadij Ajgi. Nie mam

nic w rękach poza samym

sobą i swoją istotą. Nie

metaforę, lecz skórę

wokół niej. Sprawność

i bolesność – nóg, rąk,

nawet członka. W pokoju,

nie w perle jest istota

moja, odpoczywa tutaj

parę wiecznych minut.

Chce zobaczyć okno,

lecz widzi je oko. Chce

wyjść na balkon

z lampą dotykową

odpiętą od kontaktu,

lecz nie znajduje ręki,

by unieść 

jej kołnierz.

26.12.2014