Pieśń o świętym Krzysztofie

Wreszcie jesteś, podmiocie ociekający krwią.

Nagi czy ubrany do wielkiej dintojry –

– nie możesz mnie nie zadziwiać.

Herb historii polskiej literatury?

Byłby nim mężczyzna żyjący

w suterenie, unoszący chłopca

na wysokość ramion.

Wreszcie jesteś, podmiocie,

sprawdzony i silny działaczu.

Tak Elżbieta-ja witała Maryję-Ciebie.

Tak brzmiało pozdrowienie mitycznej

bestii morza. Herb historii polskiej

poezji? Nawiedzenie Elżbiety

po kruchość ostatniej

współrzędnej

po serpentynę, kopyto –

 – na okoliczność

domu.

18.05.2015