Autodafe 2 (19)

92

Z czasów prabóstw nieubóstwialni, z czasów prawiar nie-

powielalni – ach wy marni, wy marni jak pożar w przeob-

rażalni. Z drzew melancholii podziemi, daltonizmem pół-

cieni – ach wy zgwałceni, zgwałceni: zerżnięci u łowców

jeleni. Jak mąż żył przy mnie, trzask w blask, lecz – mąż

mi odumarł – na płask. Zaniedbałem jałmużnę, obrosłem

krzyżem i kurzem, wyniosłem daleko pod górę – swe dło-

nie czerwonoskóre: z kalendarzy i znaczków w martwole

rozdartych kubraczków. Spójrz, Sielpio na sojusz w gąsz-

czu – jak chleb marzę o miąższu. Spójrz, Sielpio w świer-

93

szcza w kąpieli, a on cię rozniesie, rozbieli: z niemieli do

oniemieli. Bo jęzor: jest cymbał-morderca – bez (Sielpio)

wierszy bez serca. Więc spadnij i zimnym ruczajem, ude-

rzona wierszajem. Z czasów wilgotnej niewsobni na pob-

rzęk blach niełagodni – zbawili się rybą, podwodni i zba-

wią się z pawiem u spodni. Ajch, ojch, wy marni, namar-

ni jak lampka w przepowiadalni, gdy światło jak od bate-

rii z podomek praminoderii. I na co mi domek chłodzący,

Konstanty Promieniejący przezwany Niepojętym jak po-

stęp w roku przestępnym? Jeżeli światło przygasa, jeżeli

94

ktoś się ośmieli – proszę, by zawarł mi (oczy) – poparzył

mnie: ukrop idei. To niewidzialna bolesność – na wir-wi-

rującej wirampie – i matka mi oczu nie zamknie, i oj:ciec

mi oczu nie zamknie. A z tymi hipergałami: zlękniony pa-

stuszek nocy: nie chcę zobaczyć Boga: w poprzekręcanej

niemocy. Zlitujcie się, wolni najmici, niespożyci hobbici,

podejdźcie, seksoholicy do nieprzytomnej kotwicy – i za-

myszkujcie od serca po gruzach i po wersach. Wturlajcie

ze skroni do skroni patyczek przedbogobrewy z porażają-

cym prześwitem w iluzoryczne przeziewy. Zostaniesz: tu

95

ze mną na chwilę? Zostawisz matowe transfery? Dwóch

takich jak ty podpaliłem, wlatując do stratosfery. I rozsy-

pali się w mroku, wprawieni w seksie z cieniami – w ja-

kimś ciemnym OIOM-ie, gdzie baśń trwa nad baśniami.

Mówię z mniejszym przejęciem, gdyż – uzupełnia mnie

wycie: wszędzie, gdziekolwiek się zbliżę: w zbliżeniu z

Czechowiczem. Ach marni, ach wasze narowy: jesienią

wśród opon deszczowych. Ach mierni, ach wasze start-

-głowy w próg pisma jak z testem ciążowym – Sielpio,

dzban wziąłem z domu – cały śliwkowy od krwi. I chy- 

*

ba znów – nie rozumiem: 

ja mam tu zginąć, nie ty?

          *          *

              *

Mogłaś nie dostrzec przejść stylu:

florę licuje tu fauna – dziecko łka

spazmatycznie – samo – na placu

Downa.

31.08.2018